Św. Augustyn, Confeciones

Oczy kochają kształty piękne i rozmaite, i barwy świetne a miłe. (…) Są to cenne dobra, ale moim dobrem jest Bóg, a nie one. (…) Jak niezmiernie dużo dodali ludzie do istniejących już powabów oczu przez różnorakie sztuki i rzemiosła w szatach, w obuwiu, naczyniach i wszelkiego rodzaju wyrobach, a nawet w obrazach i różnorakich utworach rzeźbiarskich, które znacznie wykraczają poza konieczną i umiarkowaną potrzebę i zbożną treść. (…) Piękne dzieła, które dusza odtwarza rękami artystów, mają źródło w owej piękności, wyższej ponad dusze, do której w dzień i w nocy tęskni dusza moja. Lecz twórcy i zwolennicy czerpią z niej jedynie miernik ich uznania, a nie czerpią sposobów używania piękna.

Św. Augustyn, „Wyznania”